Muszę przyznać, że nie mam zbyt dobrego zdania o gotyckim rocku i z reguły do grających w tym stylu kapel jestem od początku mocno uprzedzony. Niekiedy jednak pojawiają się zespoły, które mimo iż można do takiego grania zaliczyć, z miejsca zyskują moją sympatię. Tak jest między innymi w przypadku Murnau’s Playhouse.
Mówienie o tym pochodzącym z fińskiego Tampere zespole jako goth-rockowym może być jednak nieco krzywdzące, jako że ich muzyczne oblicze nie jest sprawą aż tak oczywistą – począwszy od imidżu, który pasuje raczej do kapeli deathrockowej, niż do kolejnych klonów Fields Of The Nephilim. Sama grupa zresztą bardziej czuje się częścią sceny post-punkowej, wymieniając na swojej stronie internetowej takie inspiracje, jak Killing Joke, The Chameleons, The Cult czy The Cure. I to słychać w ich muzyce – kompozycje, prowadzone przez wyrazisty, mocny bas uzupełnione są różnorodną grą gitary i schowanym z tyłu, przebijającym się tu i ówdzie na pierwszy plan klawiszem. Taki styl gry, podobnie jak i śpiew wokalisty Arttu, lokuje Murnau’s Playhouse gdzieś na granicy post-punka i gotyckiego rocka – raz przeważając w jedną, a raz w drugą stronę. Mi najbardziej do gustu przypadły dwa utwory: “Panopticon” z dominującą agresywną, “rwaną” gitarą i kończący album, nieco “kjurowy” “Smoke & Mirrors”.
Finowie grają razem dopiero od niecałych trzech lat i mają za sobą ledwie kilka koncertów, ale na “Sanity Show” słychać, że są zespołem ogranym, który wie jaką ścieżką chce podążać. Na stronie netlabela Zorch Factory można znaleźć ich pierwsze, czteroutworowe demo, które polecam tym, którzy chcieliby się zapoznać z twórczością kwintetu z Tampere. Powinno się spodobać fanom gotyckiego rocka, a i ci zorientowani na post-punka znajdą tu coś dla siebie.
Michał Karpowicz
www.myspace.com/murnausplayhouse
www.zorchfactoryrecords.com/releases/item/23-murnau-s-playhouse-demo-2008.html
Murnau’s Playhouse – “Sanity Show” – Spider In A Matchbox 2009