Debiutancka płyta duetu DK Postoronnih (wcześniej występującego jako trio) z Sankt Petersburga założonego przez członków dawnej rosyjskiej sceny gotyckiej związanych wcześniej z takimi zespołami jak Kultura Rany (Культура Раны), Breathing Of Bones, Eurydice BA2o37 (Эвридика ВА2о37). Mogę powiedzieć że album DK Postoronnih (ДК Посторонних – w tłumaczeniu – Dom Kultury Obcych) brzmi jak She Past Away (Lebanon Hanover, Cold Comfort, Supernova 1006 – do wyboru) wymieszane z rosyjskimi nowofalowymi zespołami takimi jak Ijulskie Dni (Июльские Дни), Czernaya Rechka (Черная Речка), More Yasnosti (Море Ясности), Nauchnyy Sotrudnik (Научный Сотрудник) itd. Bez wątpienia odszukacie również ducha wczesnego The Cure z okresu albumu «Pornography» oraz mocnego wpływu zespołów synth-punkowych takich jak Human Puppets i The Exetix.
Słuchając tego 30 minutowego materiału byłem naprawdę zadowolony z tradycyjnego egzystencjalizmu w liryce i klimatu (które są dobrze przystosowane do młodej publiki w Rosji), dobrze zbalansowanego współczesnym coldwavem, zapętlonymi i ascetycznymi partiami syntezatora, prostymi ale stosownymi gitarami, wygłuszonym i przyjemnym wokalem członka jednego z pierwszych rosyjskich deathrockowych zespołów.
Dla odnotownia – DK Postoronnih naśladuje starszych kolegów z rosyjskiej sceny gotyckiej (Breathing Of Bones, Grotesque Sexuality, Salome’s Dance, Death Formation), którzy preferują śpiewać w dwóch językach. Goście z tej kapeli włączyli do swojego materiału dwa oryginalne utwory po angielsku – «Dead Man’s Curve» i «Midnight Waltz» oraz cover utworu mało znanego francuskiego coldwavowego zespołu Art Remains Tangible o nazwie «T.V.Nut». Ale moim zdaniem najlepsze są utwory po rosyjsku: «Буто Костей» («Butoh Of Bones») oraz «Прогулка» («Walk»).
Podsumowując trzeba powiedzieć że faceci nagrali bardzo świeży i mocny materiał, więc mogą odnaleźć się nie tylko na rosyjskiej scenie post-punkowej, ale także poza granicami kraju.
Uwagę przyciąga również świetna okładka z Dalem Cooperem i cegła spadającą jemu prosto na głowę – to chyba był nie dobry czas, aby opuścić Czarną Chatę.
DK Postoronnih – “DK Postoronnih” – 2017