Papież Adrian XXXVII to alter-ego wokalisty i gitarzysty Nicka Blinko, a płyta nagrana została częściowo w szpitalu psychiatrycznym, w którym zdarzyło mu się wówczas przebywać. Jest to pierwszy i jak na razie jedyny koncept-album Rudimentary Peni – tekstowo sprawa kręci się wokół papieża, Watykanu etc. Kawałki zostały zdecydowanie wydłużone (większość nie schodzi poniżej 2 minut), słychać coraz więcej wpływów deathrocka (choć z nawiązaniami do poprzednich płyt zespołu – “Vatican’t city hearse” spokojnie mógłby znaleźć się na “Death church” lub “Cacophony”), a w tle każdego kawałka słyszymy zapętlone słowa “Papus Adrianus”. To są wizje szaleńca i osobiście nigdy nie próbowałem ich zrozumieć – myślę, że wychodzi mi to na dobre. Rzecz na pewno nie dla każdego, bo trudno wytrzymać taki natłok wariactwa, ale warto chociaż raz posłuchać. Papus Adrianus!
Rudimentary Peni – “Pope Adrian 37th Psychristiatric” – Outer Himilayan Records 1995